مقایسه اثربخشی دو رویکرد طرحواره درمانی و دلبستگی درمانی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی در دانشجویان مرحله عقد

خانواده کوچکترین نهاد جامعه کانون انس آدمیان است. اولین مکانی که بطور طبیعی هر کودک بعد از تولد در آن رشد می کند و الفبای زندگی رامی آموزد. یادگیری ها تجربه ها خاطرات و تعاملات سیستم خانواده با کودک بستر سازشکل گیری ساختار شخصیت او خواهد شد. با این نگاه طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی نیز در دوره کودکی شکل می گیرند و در بزرگرسالی هر کدام به نحوه خاصی باورها رفتارها نگرش ها و عواطف زمان حال را تحت تاثیر خود قرار می دهند. زوج ها عناصر اولیه ی خانواده هستند بنابراین تعالی در رشد زوجها نیز مستلزم کسب خود آگاهی وخود شناسی آنها از خود و به پسامد آن همسرشان در مراحل آغازین زندگی مشترک می باشد. هدف از پژوهش حاضر اثربخشی و مقایسه دو رویکرد طرحواره درمانی و دلبستگی درمانی بر طرح واره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی می باشد. این پژوهش یک تحقیق شبه آمزایشی است که از طرحهای تکرار سنجش استفاده گردیده است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه ثبت نام کرده بودند. روش نمونه گیری بصورت نمنه گیری در دسترس می باشد. که ابتدا تمام آزمودنیها (جامعه آمااری ) ابزارهای پژوهش را تکمیل نموده که از میان آنها تعداد 67 نفر از افرادی نمره پایینی را به دست آوردند. سپس از میان این تعداد بصورت تصادفی 45 تفر از آنها انتخاب گردیدند. این نمونه 45 نفری نیز بصورت گمارش تصادفی در سه گروه موجود در پژوهش یعنی گروه طرحواره درمانی دلبستگی درمانی وکنترل هر کدام به تعداد 15 نفر قرار داده شدند. ابزارهای پژوهش یعنی گروه طرحواره درمانی، دلبستگی درمانی و کنترل هر کدام به تعداد 15 نفر قرار داد ه شدند. ابزارهای پژوهش عبارتند بودند از 1- پرسشنامه 90 سوالی طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ و 2- پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور هر کدام از دو گروه طرحواره درمانی و دلبستگی درمانی بعد از تکمیل پیش آزمون در فرآیند 10 جلسه درمان بصورت انفرادی شرکت کردند و بعد از پایان جلسات درمانی از آزمودنیها هر دو گره آزمایش پس آزمون گرفته شد. بعد از سه ماه و در مرحله پی گیری آزمودنیها ابزارهای پژوهش را مجددا تکمیل نمودند روش تجزیه و تحلیل واریانس دوعاملی بااندازه گیری مکرر با تکرار بر روی یک عامل بود. نتایح حاصل از این پژوهش نشان داد که اثرخشی طرحواره درمانی و دلبستگی درمانی در سطح (001/0>p)برطرحواره های ناسازگار اولیه کلی پنج حوزه مربوط به آن و سبک دلبستگی ایمن معنادار بوده است. ولی هر دو رویکرد اثر معناداری را بر بکه های دلبستگی ناایمن و دوسوگرا نداشند. درمقایسه اثر بخشی بر روی طرحواره های ناسازگار اولیه کلی و حوزه های خود گردانی و عملکرد مختل، محدودیتهای مختل دیگر جهت مندی و گوش به زندگی بیش از حد وبازداری طرحواره درمانی موثر تر بود (001/0>p) ااما در حوزه طرد و بریدگی طرحواره های ناسازگار و سبک دلبستگی ایمن دلبستگی درمانی موثر عمل کرده است